Kaçınılmaz son.


Evrende başlayan her şey bitmeye mahkumdur. İyi de biter kötü de ama hepsi tek bir amaca hizmet eder, daha iyiye. Ağırlığıyla altında ezildiğimiz bu yıl da bitti. Tüm başlangıçların ve bitişlerin hepsinin son bulduğu bu yıldan çıktıktan sonra emin olduğum bir şey var, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Biliyor musunuz, sevdiğim hiçbir şeyin kötülenmesine izin vermedim. Hepsi benim tercihlerimdi ve ben tercihlerimi yermek istemedim. Hepsinin sorumluluğunu aldım, yanlış yapıldıysa ben izin verdim, mutlu olduysam ben izin verdim. O yüzden kimseye hesap sormadım. Tüm hesaplarımı kendim gördüm. Farkında olmanızı istediğim ne yaşandıysa yaşandı ne hissettiyseniz hissettiniz hepsine siz izin verdiniz ve siz yaptınız.

Bunu anlamaya başladığımdan beri affetme yükünden kurtuldum. Kendi sorumluluğumda yaşanılanlardan dolayı kimi, ne için affedecektim ki? Şu an kalbimde ve aklımda olan tek bir konu var ve düşündüğüm tek şey hala bir şeyler yapılabilir mi? Bilmiyorum, eğer bir umut varsa da bu umudu sadece benim yaratamayacağım. O yüzden akışa bırakmaya karar verdim.

Yeni yıl için tonlarca düşünce tonlarca istek var. Hepimizin kurduğu hayaller, gerçekleşmesini istediği milyon tane istek. Kimimiz bunlara sahip olmanın mutluluğunu tadacak, kimimiz değişim içinde kıvranacak, kimimiz ise sadece hayallerinde var olmaya devam edecek. Hayatta kime karşı, ne sorumluluğunuz olursa olsun yaşamak için kendinizin en iyi versiyonu olmak zorundasınız. Bunu yapamadığınız an o isteklere ulaşamayacaksınız. Bu yıl başka olsun. Bu sefer hayal ya da umut etmeyin, harekete geçin.

Doğru zamanı bekleyenler, en çok size iki çift lafım olacak. O zaman hiçbir zaman gelmeyecek ve yitip giden yaşanmamış bir hayat olacak. Bırakın, beklemeyi. Bekleyerek kendinizden çaldıklarınızı geriye getiremeyecekseniz. Kendinizle yüzleşme zamanınız geldiğinizde, kendinizi affedebilecek misiniz?

Biraz sinirliyim açıkçası, çıkışıyor olabilirim ama çok kızgınım. Zamandan çalan her şeye ve herkese çok kızgınım. Size umutlardan ve hayallerden bahsederek saf sevgi ile yeni yıl yazısı yazıyor olabilirdim 😊 ama bu hale getirenler utansın. Diyeceğim o ki bu yıl hareket yılı olsun, zaten bir yıldır evdeyiz. Artık zamanı geldi. Sihirli bir değneğim olsun ve hepsini bir saniyede halledeyim isterdim ama maalesef. O yüzden kendi sihirli değneğinizi kendiniz yaratacaksınız ama sabırla. Zaman bizim istediğimiz hızda akmıyor. O yüzden lütfen ama lütfen kendiniz için buna değer şeyler yapın ve yeni yıla izinizi bırakın. Değmese de olur, eğer içinize siniyorsa gerisini boş verin. Bu yıl için hepinize teşekkür ederim, belki siz kendinize teşekkür etmeyi unutmuşsunuzdur. Kalbinizden geçtiği gibi bir yıl olsun.

En sevdiğim insana veda ederken dilediğim dileği sizin için de dilemek istiyorum. Umarım, bu yılda geç kalınmamış bir hayat yaşarsınız.

Mutlu seneler ve bol şans!


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Telaşsız Bir Hayatın Kıyısında.

Resim
12 Eylül 2025 Bazen düşünüyorum da acaba insanlığın var olduğundan beri böyle arkasına yaslanıp gamsızca durduğu bir an oldu mu? O anı yaşamak nasıl olurdu çok merak ediyorum. Düşünsene sırtını şöyle rahatça yaslamışsın ve alıp verdiğin her nefeste hiçbir şey düşünmüyorsun, aklında hiçbir şey yok ve gözlerinin baktığı yer sadece bir yer. Öylesine bir yer işte, ona dair de bir şey düşünmüyorsun. Hiçbir şey yok, düşünce yok, manzara yok. Boşluk mu? Bence tam olarak öyle değil. Bahsetmek istediğim belki biraz huzura yakın mutluluğa yakın bir şey ama bu da tanımlamak oluyor sanırım. Gamsızlıkta korku da yok, mutluluk biraz da korku değil mi, onun bozulması korkusu. Nereden mi geldim bu konuya? Uzun zamandır hatta başlangıcını bilmediğim çok uzun bir zamandır sürekli bilmediğim bir telaşın içerisindeyim. Yani mesela bir yemek yemek, çok basit bir eylem değil mi? Ve ayrıca bence keyifli ama nedense yemeğimi yerken ve sonrasında yapacak bir şeyim yoksa bile hızlıca yemek zorundaymışım gibi ya...
Devamı

Güneşin Doğduğu Yerde Kadınlar Var!

Resim
Bugün, 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Bu özel günde, yüreğimde biriken öfkeyi, umudu, utancı ve direnci kelimelere dökmek için bilgisayarımın başına oturdum. Ailemin güvenli evinde, sıcacık yatağımda, pencereden süzülen ışıkla birlikte düşüncelerim de aydınlanıyor. Ama bu aydınlık, içimdeki karanlığı tamamen dağıtmıyor. Çünkü biliyorum ki, şu an bu satırları yazarken, dünyanın bir köşesinde bir kadın, bir kız çocuğu, özgürlüğü için mücadele ediyor, belki de sessizce acı çekiyor. Ve ben, bu gerçeği değiştiremediğim için derin bir utanç duyuyorum. Uzun zamandır buraya yazmıyordum. En son, sessiz çığlıklarımı burada paylaşmıştım. O günden bu yana ne mi oldu? Çığlıklarımız sese dönüştü, avaz avaz bağırdık, ama sesimiz duyulmadı. Kulaklar sağırlaştı, yürekler katılaştı. Her geçen gün, adaletsizliğin ve vahşetin arttığı bir dünyada, kadınlar olarak birbirimize tutunmaktan başka çaremiz kalmadı. Bugün, bu satırları yazarken, kendi adıma büyük utanç duyuyorum. Çünkü benimle aynı imkanlara sahip o...
Devamı

Yorgunluk, Umut ve Sessiz Bir Çığlık.

Resim
Yorucu birkaç haftanın ardından nispeten daha sakin geçen bir cumartesi gününün akşamında bilgisayarımı birkaç alışveriş yapmak için açtıktan sonra hiç düşünmeden buraya uğradım. Geçen sene ve bu sene yazılarımı sebepsizce okuduktan sonra kendimi hissettiğim tatlı mutluluğun içerisinde, sonucu buruklukla kapattım. Çünkü yazıları yeniden başlayıp eskiye doğru okudum ahahahah.   Off neden böyle bir şey yaptım, inanın hiçbir fikrim yok ama son yazıyı okuduğumda kendime kocaman bir sarılmak istedim yahu. Karşılıklı “Sende neler yaşadın be!” diyerek konuyu kapatacakken bir de üzerine buraya geldim. :)   Ay arkadaşlarım ya, gerçekten geçen seneye bir girişim var, bir de bu seneden çıkışım demek istiyorum. Hayat, elinde iyi kötü ne varsa salmış üzerime. Yani teker teker gelmiş ama üst üste göndermiş. Şimdi “Niye eski defterleri açıyorsun?” diyorsunuz ama ne diyeceğim size: Eski defterlere baktım da ne güzel izlerini kapatmışım, onu anladım. Size bahsettiğim korkunç rüyalar gitmiş, en...
Devamı