Sorun sende değil bende.

I Can See Clearly Now bu aralar takıntı yapıp dinlediğim şarkılardan bir tanesi. Yine bu yazıyı yazarken arkada dönüp duruyor, size de önermek istedim. Gördüğünüz gibi hizmette sınır tanımıyorum. Bu sefer tünelin ucundaki o beyaz ışığı gördük ama yeni başlangıçların ışığı, sonun değil.

Bu aralar zaman üzerine düşünüyorum. Bazı günler günün nasıl geçtiğini anlayamıyorum ve bu zamanlarda gece yattığımda düşündüğüm, bugün kendime iyi gelecek ne yaptım? Zamanı kendim için kullanacağıma söz verdim. Keyifli bir kahve molası, sevdiğim bir yemek, mırıldandığım bir şarkıyı kendime armağan etmek, defalarca izlediğim o filmi yeniden izlemek, uzun zamandır okumak istediğim makaleye başlamak gibi. Bunlar yapması çok basit eylemler ama gün içerisinde acımasızca kendimizden mahrum bıraktığımızı biliyorum hem de fark etmeden. O yüzden değişen bu düzen içerisinde kendimi ihmal etmeyeceğim küçük anlar yaratma peşine düştüm.

Pandemi bu aralar beni çok zorlamaya başladı. Çok uç duygular arasında gidip geliyorum. Beynimin içerisinde sayısız hesap dönüyor. Hem bu düzenin içerisinde özlediğim insanlarla nasıl vakit geçirebilirimin derdindeyim hem de tamamen her şeyden uzaklaşma. Dün çok üzüldüğümüz bir kayıp haberi alırken bugün en sevdiğim insanlardan birinin doğum günü. Hayatın bu uç ikilemi arasında kalbimden geçen duygulara yetişmeye çalışırken hayatımda bir hareketlilik mevcut. 

Çok gariptir ki bu aralar eskilerden birçok arkadaş hayatıma merhaba diyor. Yine gökyüzünde birtakım olaylar mı oluyor bilinmez. Nezaketen dahi cevap vereceğim konular için içimden asla konuşmak gelmedi. Hepsine bir merhabayı çok gördüm. Burada ego yapmıyorum, bahsettiğim konu şu ki bir dönem hayatımızın merkezinde olan dostlarımız, ilişkilerimiz, o önemli insanların hiçbir değerinin kalmamış olması. Bu durum bir anda gözüme çok korkunç geldi. Son ilişkim, yakın zamanda geçmişte kalan dostlarım düştü aklıma ve hiçbirinin kapımı çalmasını istemediğimi fark ettim. Bu duygu soğuk bir duş etkisi yaratmadı değil. Boşa giden bir zaman mıydı, doğru insanlar onlar değil miydi ya da gerçekten o zaman içinde duyduğum derin sevgi gerçek değil miydi gibi bin tane soru üşüştü.

Bu kadar soru arasından sıyrılmam gerekiyordu çünkü bir yerde birileri birine karşı haksızlık yapmış olmalıydı. Sonrasında tüm bu insanların hayatıma hangi zamanda girdiklerini düşündüm ve hangi konularda muhatap olduğumun hesabını yaptım. Doğru insan diye bir kavramın olduğunu düşünmeyenlerdenim. Şaşırtıcı ama bir klişeyi hayatımdan elemiş oluyorum. Zamanın gerekliliği karşısında insanlarla yolumun kesiştiği sonucuna varmam çok uzun saatlerimi almadı tabii ki. Tamam bunlar gerçekten hep konuştuğumuz ve farkına vardığımız konular, hayatın en basit gerçekleri ama içselleştirilmediğinde havada kalanlar. Birçok açıdan bunları ayrıntısına kadar düşünmem gerekiyordu, eğer hesabını yapamadığım o geçmişi kapatamazsam yoluma devam edemeyeceğim düşüncesi içerisindeydim. Aslında yoluma gayet iyi bir şekilde devam ediyordum, geçmiştekiler merhaba diyene kadar.  

Karşılık vermediğim her merhabanın hesabını yapınca kimseye haksızlık etmediğimi görmüş oldum. Hepimiz zamanın getirdiği gereklilikleri hayatımızda tamamlayıp, yolumuza devam etmişiz. O yüzden bugünden itibaren hayatımda ve hayatında yer edinip geçmişte kalan kişilere ve konulara dönmeyeceğim. Bu hesapları yapmanın iyi bir yönü benim gibi herkesin hayatına koşmasını hisseden kişilere olduğu yerde kalmasını öğretiyor olması. 

Yapacağım tek şey anın getirdiklerine ve hayatımda sadece şu an var olanlara alanlar açmak olacak. Tabii bir de gelecek olanları sabırsızca bekliyorum. Değişimin getirdiği tüm o güzel duyguları yaşamak için beklettiğim o tatlı heyecan daha fazla beklemek istemiyor.

Son olarak geçmişin hesabını yapmak istemeyen arkadaşlarım, bırakın her şey olduğu gibi orada kalmaya devam etsin. Takılı kaldığınız her olay bir döngü gibi peşinizi bırakmaz. Eğer hatalar yapıldıysa onları da bırakın. Onların sayesinde öğreniyoruz. Ve tabii lütfen yeni gelenlere geçmişin hesabını sormayın. Bunu soracağınız tek kişi kendiniz.

Mucizeleri beklediğimiz tüm heyecanların olması dilediği ile.

Tamam farkındayım torunlarına geleceği yazan nineler gibi bir bitiriş oldu ama bu pandemi böyle devam ederse sonumuz adlı bir konuşma olarak kabul edip köşeme çekiliyorum.