Yolun sonuna geldik, şimdiden iyi yolculuklar.

Tam bir yıl önce buradan sizlere seslenmişim; söyleyeceklerim var, diye. Buraya ilk geldiğim zaman, elimde kırık dökük harflerden ve birkaç hayal kırıklığından başka bir şey kalmadığından bahsetmişim. Her senenin başlangıcını en iyi ve en kötü versiyonumuzla karşılarken, seneyi uğurlarken yine en kötü ve en iyi halimizle uğurluyoruz. Ne garip değil mi, bir noktada yolun sonuna gelirken daha yeni yola çıkıyoruz ve önümüzde daha gidilecek çookk uzun bir yol var. 

Senenin hesabını yapmaya hazır mısınız? Birkaç itirafımla ben kendi hesabımı görmeye başlıyorum. İlk olarak buraya kendi içimde yazdığım cesurca itiraflarım, arsızca seslenişlerim ve yazmaktan çekinmediğim cümlelerim oldu. Diğer taraftan ise derinlemesine yazmaktan çekindiğim zamanlar olup, korkup kaçtım. Yüzleşmek istemediğim bazı duygularımdan kaçtım. Şimdi bunları bi' cesaret söylemek istiyorum. Dün gece arkadaşımla yaptığım telefon görüşmesinde son aylarda yaşadığım ama kaçtığım bir duygudan bahsettim, daha doğrusu o üzerime gelerek itiraf ettirdi :) Halı altına süpürdüğüm duygu şu an iki yakamdan yakalamış durumda. 

Öfke! Çok öfkeliyim. Nedenlerini uzun uzun anlatabilirim ama sanırım şu an bundan kaçtığım bir noktadayım. Hem toplumsal olarak yaşadığımız problemlerden kaynaklı hem de kişisel olarak kendi dünyamda yaşadığım birçok nedenden dolayı içim öfkeyle dolup taşmış durumda. Umarım bunu kısa sürede atlatabilirim. Hissettiğim bu duyguyu yansıtabileceğim kimse olmadığı ve kendi içimde de henüz halletmenin yolunu bulamadığım için ucundan kıyısından beni yiyip bitiriyor. Bu sene neler olduğundan bahsetmek istiyorum size. 

Bu yıl göklere çıktım aynı zamanda da yere çok hızlı çakıldım. 

Kilo verdim, şu an verdiğim kiloları fazlasıyla geri aldım :)

Ağladım, hem de çok fazla. Kahkahalarla gülmekten havuzlara düştüm, yerlerde yuvarlandım, ağaçların tepesinden düştüm.

Neşemi kaybettim, nerede mutlu olduğumu keşfetmeye başladım.

Uğraştım, uğraştıkça mahvettim. Akışa bıraktım, su aktı yolunu buldu.

Uyanmak istemediğim sabahlar oldu. Güneşin doğuşunu görmek için sabahladığım günlere keyifle başladım. 

Çok istedim, çabaladım olmadı. Olan neyse sonradan iyi ki, dedim.

Tökezleyip düştüm, kalkmayı öğrendim. 

İnsan kaybettim, çok güzel insanlarla tanıştım.

Yolumu kaybettim, harika bir yol göstericiyle tanıştım. (Terapistime kocamannn sarılıyorum.)

Çok öfkelendim, sakinleşmenin yolunu buldum.

Harika bir hayal kırıklığı yaşadım, güzel kavgalar ettim, güzel çuvalladım.

İşimi kaybettim, hem de çokça ve kimini isteyerek. Nerede olmak istemediğime karar verdim. 

Aşka küstüm, aşkı yaşamayı çok sevdim.

Tabuları yıktım, köprüleri yapmayı öğrendim. 

Kabullendim. 

Bu yıl kendi devrimimi gerçekleştirdim. Kaçtığım her ne ise hepsiyle yüzleşmeye söz verdim ve sözümü tuttum, tutuyorum. Bu yüzden büyük sarsıntıların ardından, deli bir sakinliği karşıladım. 2021 benim dünyamın baş kahramanlığının ilk yılıydı. Belki her zaman doğru değildi, hak ettiğim ya da hak etmediklerim değildi ama ne olması gerekiyorsa olandı. Bir de şu an toplumsal olarak yaşadığımız bu süreçlere rağmen 2022'de yaşamak istediklerim, dileklerim var. Sizinle bunu da paylaşmak istiyorum. Bu yılın son Pollyannacılığına hazırsanız listem geliyorrrr :)

Ailece sağlık anlamında zor bir dönemdem geçiyoruz, bunu 2021'de bırakıp yeni yılda hepimize ve sevdiklerimizle çokkk sağlıklı olmayı diliyorum. Ne de olsa her şeyin başı sağlık.

E bir de her şeyin başı olan, bolll bolll emeklerimizin karşılığını fazlasıyla alacağımız kazançlar diliyorum. Bu konuda daha da kötü günlerin yeni başladığını bilerek, biraz hayal gibi kalacak ama dilek dilemenin sınırı yok, diyerek hepimize dolar ile maaşlar almayı diliyorum. 

Ve tabii bu maaşları alabileceğimiz hepimizin çalışmaktan keyif aldığı, hor görülmediği, fikirlerin ve yaptığı işin değerli olduğu bir iş diliyorum. Lütfen benim için biraz fazla dileyebilir miyiz? Bu alanda şansa çokkkk ihtiyacım var. Ya da aranızda bağ bahçe işleri ile uğraşan varsa beni de yanına alabilirse çok sevinirimmm.

Arkadaşlar şu an ne durumdasınız bilemiyorum, medeni halinizde hangi noktadasınız bilemem ama bana oradan en kocamanından ve güzelinden bir aşkkk diliyorum. Şöyle sadece iki kişinin yaşadığı, bol kahkahanın, huzurun, paylaşımın çok olduğu ve bunu istemiyordum ama yeniden istemeye başladım, kelebeklerin uçuş uçuş olduğu bir aşk istiyorum. (Bu konuyla ilgili daha çok isteğim var ama sizi sıkmamak için kısa tuttum.) Gerçekten bunu artık yaşamanın zamanının geldiğini düşünüyor ve bol şanslarınızı istiyorum. 

Bir de bu sene bol bol gezmek istiyorum yahu. Şu evde kaldığımız günlerin acısını çıkarırcasına gezmek istiyorum ✌

Benim bir hayalim var. Küçükken hep bir barınak sahibi olmanın hayalini kurardım. Bunun ilk adımlarını atmak istiyorum. Bu konuda bir öncü, küçük canların hayatına dokunabileceğim bir noktada olmak istiyorum ve bunun da artık zamanının geldiğini hissediyorum.

Maalesef yüzmeyi bilirken yaşanan talihsiz bir olay sonucu yüzmekten korktuğum için bunu aşmak istiyorum. Tekrardan özgürce yüzmek için ne gerekiyorsa yapacağım. Listeme aldım bunu da.

Biliyorsunuz kanserli çocuklarımız var. Onlar bizlerle vakit geçirmeyi çok seviyor. Onların hayatına dokunabilecek daha çok insan toplamak istiyorum. Gözlerinin ışığını yaydıkları insanlara ulaşmak istiyorum, bir yerde umut olmak için çabalamak çok isterim.

Aslında listem çok uzun ama şimdilik en somut olabilecekleri buraya yazdım. Ben biraz garanticiyim de :) listemin diğer yarısı henüz paylaşmayı cesaret edemeyeceğim saflıkta bir hayal benim için. Bir gün yine cesaret edebilirsem onları da sizinle paylaşmaktan mutluluk duyacağım.

Sanırım bu yazdığım en uzun yazılardan biri oldu. Sizinle paylaşmama izin verdiğiniz için minnettarım, umarım sizinle daha çok anımı, hayattan öğrendiklerimi, kızgınlıklarımı ve mutluluklarımı paylaşırım. 

Bu yıl her ne yaşadıysanız umarım kalbinizin kararmasına izin vermemişsinizdir. Umarım kendiniz için mücadeleyi bırakmaz ve her ne yapıyorsanız kalbinizin atmasını sağlıyorsunuzdur. Kalbinizde bir ışık yanıyor, kocaaaman bir ışık ama sadece görmek istemeniz gerekiyor. Unutmayın, yolunuzu kaybederseniz ışık yanmak için sizi bekliyor olacak. 

Kendim için yaşanmasını dilediğim bu dilekler kat kat güzellikler ile sizi bulsun ama tabii burada beni üzmüş olan var ise ve yazılarımı okuyorsa bu dilekler sizi kapsamıyor, sorrylerr. Arkadaşlar Pollyanna olacağım derken saflık seviyemi de artırmadım yani, kendinize geliniz. 

Küçük bir atar arasından sonra daha uzatmadan senenin son yazısı ile veda edeyim. Sizlere şimdiden ve her şeye rağmen keyifle geçireceğiniz bir sene dilerim. Gökyüzüne bakmayı ve nefes almayı unutmayın. 

Ve elbette benim dünyamda sizinle konuştuğum bir konuşma balonu var oraya da eklemek isterim, iyi ki varsınız 💜