Sorunsal nitelikli olan bu yazılar, çözüm önerileri getirmiyor.

 

                                                                            📷:https://dribbble.com/zalite

Hellooo, herkes nasıl bakalım, keyifler yerinde mi? Beni soracak olursanız şu an gayet keyfim yerinde. Kendime aşırı aşırı düzenli bir hayat oluşturdum ve bunun içerisinde bol bolll sosyalleşiyorum. O nasıl oluyor, diye soracak olursanız bir ara anlatacağım ama şimdi size bazı bombalarım ve son zamanlar karşılaştığım, garip bir şekilde herkesin şikayeti olan bir konu hakkında yakınacağım.

Haberime gelirsek aşırı büyük bir şey değil elbette ama böyle garip hissettirdi diyebilirim. Lise aşkım ile arkadaşça bir kahve içtik :) Umarım şu an gülmemişsinizdir ama benim için tatliş bir durumdu. Ergenlik duygularının en zirvede olduğu zamanlar kalbimi pır pır ettiren kişiye şu an aşırııı yabancı olmak çok garip hissettirdi. Yıllar sonra yeniden tanışıyorduk aslında. O zamanlar ilgimizi çekmek için binbir numaralara başvuruyorken şimdi ise büyük bir sakinlik vardı. Siz ne demek istediğimi anladınız bence.

Burada bana hoş gelen şuydu. Aynı insanlar farklı zamanlarda karşımıza çıkabiliyordu ama aynı duyguları artık hissetmiyordu. Şimdi elbette buradan bir romantik hikâye çıkmasını isterdik ama herkes değişmişti ve artık ortada bu kişiler olarak hissedilecek bir duygu kalmamıştı. Bilmiyorum ama bu bana hoş ve güvenli hissettirdi. Gördüğünüz gibi aşırı bir bomba değildi :)) 

Neyse diğer konumuza gelirsek çok çok klişe ama terk edilme olayı. Dostlar konuşmayı bilmiyor muyuz yahu, neden insan insana açıklama yapmadan terk eder? İşin ilginç yanından bahsetmek istiyorum. Bir arkadaşım terk eden taraftı ve diğer başka bir kahramanımız ise terk edilendi. Bunlara şahit olmanın yanında bir de terk eden arkadaşımın terk ettiği kişi de arkadaşımdı ve bunların hepsine şahitlik, belki bir nokta da bir tarafı deneyimlemiş biri olarak bana farklı bakış açıları sundu.

Umarım bu denklem karşısında kafanız karışmamıştır. İşin içinde arkadaşım dahi olsa şunu demek istiyorum, terk etmek aşırı adiceee bir olay. Evet bir tarafın artık sevmeme durumunu anlayabilirim, bunu karşı tarafa söylemek belki kırıcı olabilir ama inanın arka tarafta o kadar soru kalıyor ki terk edilen taraf mafoluyorrr yahu. Günümüzde insanların psikolojik durumlarının ne kadar berbat, acınası hallerde olabileceklerini farkındayım ama bilmiyorum açık iletişim candır. Bir de şahit olduğum bir şey daha var ki açıklama yapmadan giden taraf hemen anında bir başkası ile kolayca devam edebiliyor. Arkadaşım o kişiyi ne ara buldun, geride kalanı ne çabuk geride bıraktın ve son sürat bu ilişkiyi nasıl devam ettiriyorsun. Arkada kalan kişiyle olmamasını ya da yeni kişinin ruh eşi olabileceğini anlayabilirim ama kendine saygı olarak ilişkileri güzelce bitirsek. Söylenmiş bir ton söz, birçok anı varken bence kişi hak etmese dahi yaşanan onca zamanın hatırı olmalı gibi geliyor. Drama kraliçeliği yaptığımı kimse söylemesin. Terk eden kişinin nasıl gamsızca gidebileceğine birebir şahit olduğum ve şok olduğum için terk edilen kişinin hayatına ne garip bir şekilde devam ettiğini de görünce bana bir şeyler oldu. Bir psikolog edasıyla ellerimi birbirine kavuşturup, her şeyin başı iletişim demek de istemiyorum elbette ama konuşmak güzel bir şey. Kimsenin kimseyi soru işaretleriyle bırakmasını adil bulmuyorum. Tamam dünyanın adil bir yer olduğunu elbette düşünmüyorum ama olsa güzel olurdu. Demem o ki bir şeyler nasıl başlıyorsa öyle bitsin istiyorum. Gecelerce konuşularak başlandığı gibi konuşularak bitsin. İnsanlar yol ayrımından sonra birbirlerini gördüğü herhangi bir yolda konuşabilecek durumda olsun. Ya da sadece hatırlansın. 

Pollyannacılığım yine size bolca iyimser bir yazı okutuyor ama size ısrarla söylemek istediğim bir şey var. Lütfen lütfennnn kimseyi soru işaretleri ile bırakmayın. Belki bir açıklamanız bile olmayabilir ama olsun, bunu bile dile getirmek dürüstlük. Sizi yine bir klişe konumuz ile baş başa bırakıyorum ve konuşmak istediğiniz başka bir ilişki sorunu olursa bana ulaşabilirsiniz. Görüşürüzzz.