Can sıkıntısı.

https://dribbble.com/ArturStotch
📷ArturStotch

 Hellooo dostlarım, nasılsınız? Umarım keyfiniz yerindedir. Bana soracak olursanız yaz tamamen gelip, sıcaktan kavurana kadar bir gram bile keyfim yerinde olmayacaktır. Tamam biraz abartıyor olabilirim ama lütfen tamamen yaz gelebilir mi ✌

Size deli gibi bahsetmek istediğim bir konu vardı, arkadaşlar ben hala oldum. Böyle delirircesine, bu konuda neyi kınadıysam kat ve kat fazlasını yapmaya başladığım deli biri oldum iyice. Hayatımıza giren bu minik kız her gün duygularımı coşturur bir halde gezmeme neden oluyor, bir de gerçekten bana benzediğini söyleyebilirim. Henüz tam olarak değil ama benziyor :) Hem işlerden hem de uzaklıklarından dolayı henüz yüz yüze tanışma fırsatı bulamadığım bu minikle bir araya gelmek için sabırsızlıktan ölüyorummm.

Sanki uzun bir süre konuşmadığım arkadaşımla bir araya gelmiş gibi hissettim tam şu an, ne garip. Anlatmak istediğim çok şey var. Konudan konuya atlayarak biraz başınızı ağrıtacağım. Arkadaşlar biri var, keşke hemen anlaşıldığı gibi size aşık olduğum birini falan anlatsaydım ama maalesef yine o zaman bu zaman değil.

Her gün ama her gün katlanmak zorunda olduğum, aynı alanı paylaştığım biri var. Görmeniz gerekiyor, aşırı orijinal bir karakter ama iyi anlamda değil pek. O konuştuğu her an, istisnasız her an sadece kafamda ya başka bir yerde olduğumu ya da onun kafasını duvarlara vursam nasıl olacağını düşünüyorum. Lütfen, şiddete tamamen karşı bir insanım ve asla bu konuda eyleme geçmeyeceğime dair yeminler edebilirim. Durumun ehemmiyetini anlayın diye biraz fazla şaapmış olabilirim ama gerçekten durum çok vahim.

Evet, hayatın gerçekleri olduğunu biliyorum ama buna zorunda olmak aşırı can sıkıcı. İnsanlara katlanmak keşke sadece bir seçenek olsaydı. Zorunlu olduğumuz bu durumlarda içine sıkıştığımız kapandan nasıl çıkacağımıza dair pek bir fikrim yok. 

Drama queenliği yaptığıma göre size minik bir sorum olacak. Canınız sıkıldığında neler yaparsınız? 

Benim vereceğim mesajlar çok gündelik ve sıradan şeyler. Canım sıkıldığında yürüyüşe çıkarım, kahve içerim, sistalarım ya da arkadaş gruplarım ile görüşürüm vs gibi gibi. Neden bu soruyu sorduğuma gelecek olursanız, bazı insanlar canı sıkıldığında garip şeyler yapıyor. Mesela insanların hayatına olmadık yerde burnunu sokuyorlar. İstedikleri zaman insanların hayatından hiçbir şey olmamış gibi giderken istedikleri zaman gelebileceklerini falan sanıyorlar. Ne garip bir can sıkıntısı bu. Başlatamadıkları gibi bitiremedikleri işlerin peşinden koşmaya bayılıyorlar. Anlayacağınız bazı insanlar canı sıkıldıkça boş işler peşinde koşuyorlar. Siz bu insanlardan olmayın, canınız sıkıldığında kendinize faydalı işlerin peşinden koşun. 

Hazır biraz gaza gelmişken bir iki şey daha demek istiyorum. Bir iki insan daha var ki şu an varlıklarını korudukları yeri anlayamıyor. Ne yaptıkları anlaşılıyor ama sanki orada değillermiş gibi bir hava içerisindeler. Çok açık konuşmadım ama siz anladınız bence beni. Açık iletişim, diye burada avaz avaz bağırırken üstü kapalı konuşmalardan aşırı aşırıııı sıkıldım. Yahu arkadaşım bir derdin varsa gel açık açıkkk söyle. İnsan gibi karşılıklı konuşulsun neden kıvranıyorsun, diye de sormak isterim.

Burada isyanlarımı bitirirken kendimle ilgili de bir durum var. Öncesinde korktuğum, gözümde çok büyüttüğüm, geri geri kaçtığım ama içinde olmak istediğim konulardan birini hallettim. Şu an ise koşmamak için kendimi frenliyorum. Ama beklediğim ya da beklenmeyen olursa tüm dizginleri bırakacağıma kendi adıma burada bir söz vermek istiyorum. Çünkü beni iyileştirecek belki de tamamen kendim olmamı sağlayacak bu adımı atmanın zamanı geldi de geçiyor.

Karışık, garip ve isyanlarla bir yazı olduğunu farkındayım. Biraz kafamın içi gibi şu an burası ama bunu yapmama ihtiyacım vardı. Düğümler ancak böyle çözülüyor. Çözülecek düğümleriniz, edilecek isyanlarınız varsa gönderiniz gelsin, hallederiz a.ş burada. 

Şimdilik gidiyorum, kendinize hoş bakın. 

Görüşürüzzzz. 

Aaaa bir de hemen gitmeden, benim yeni keşfettiğim ama yılların şarkısı olan bir şarkı bırakıyorum. Keyifle dinleyin 🎶

https://open.spotify.com/track/1M6FaBbr3cAjJg10DzZuah?si=2e82f553df374e8b


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Telaşsız Bir Hayatın Kıyısında.

Resim
12 Eylül 2025 Bazen düşünüyorum da acaba insanlığın var olduğundan beri böyle arkasına yaslanıp gamsızca durduğu bir an oldu mu? O anı yaşamak nasıl olurdu çok merak ediyorum. Düşünsene sırtını şöyle rahatça yaslamışsın ve alıp verdiğin her nefeste hiçbir şey düşünmüyorsun, aklında hiçbir şey yok ve gözlerinin baktığı yer sadece bir yer. Öylesine bir yer işte, ona dair de bir şey düşünmüyorsun. Hiçbir şey yok, düşünce yok, manzara yok. Boşluk mu? Bence tam olarak öyle değil. Bahsetmek istediğim belki biraz huzura yakın mutluluğa yakın bir şey ama bu da tanımlamak oluyor sanırım. Gamsızlıkta korku da yok, mutluluk biraz da korku değil mi, onun bozulması korkusu. Nereden mi geldim bu konuya? Uzun zamandır hatta başlangıcını bilmediğim çok uzun bir zamandır sürekli bilmediğim bir telaşın içerisindeyim. Yani mesela bir yemek yemek, çok basit bir eylem değil mi? Ve ayrıca bence keyifli ama nedense yemeğimi yerken ve sonrasında yapacak bir şeyim yoksa bile hızlıca yemek zorundaymışım gibi ya...
Devamı

Güneşin Doğduğu Yerde Kadınlar Var!

Resim
Bugün, 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Bu özel günde, yüreğimde biriken öfkeyi, umudu, utancı ve direnci kelimelere dökmek için bilgisayarımın başına oturdum. Ailemin güvenli evinde, sıcacık yatağımda, pencereden süzülen ışıkla birlikte düşüncelerim de aydınlanıyor. Ama bu aydınlık, içimdeki karanlığı tamamen dağıtmıyor. Çünkü biliyorum ki, şu an bu satırları yazarken, dünyanın bir köşesinde bir kadın, bir kız çocuğu, özgürlüğü için mücadele ediyor, belki de sessizce acı çekiyor. Ve ben, bu gerçeği değiştiremediğim için derin bir utanç duyuyorum. Uzun zamandır buraya yazmıyordum. En son, sessiz çığlıklarımı burada paylaşmıştım. O günden bu yana ne mi oldu? Çığlıklarımız sese dönüştü, avaz avaz bağırdık, ama sesimiz duyulmadı. Kulaklar sağırlaştı, yürekler katılaştı. Her geçen gün, adaletsizliğin ve vahşetin arttığı bir dünyada, kadınlar olarak birbirimize tutunmaktan başka çaremiz kalmadı. Bugün, bu satırları yazarken, kendi adıma büyük utanç duyuyorum. Çünkü benimle aynı imkanlara sahip o...
Devamı

Yorgunluk, Umut ve Sessiz Bir Çığlık.

Resim
Yorucu birkaç haftanın ardından nispeten daha sakin geçen bir cumartesi gününün akşamında bilgisayarımı birkaç alışveriş yapmak için açtıktan sonra hiç düşünmeden buraya uğradım. Geçen sene ve bu sene yazılarımı sebepsizce okuduktan sonra kendimi hissettiğim tatlı mutluluğun içerisinde, sonucu buruklukla kapattım. Çünkü yazıları yeniden başlayıp eskiye doğru okudum ahahahah.   Off neden böyle bir şey yaptım, inanın hiçbir fikrim yok ama son yazıyı okuduğumda kendime kocaman bir sarılmak istedim yahu. Karşılıklı “Sende neler yaşadın be!” diyerek konuyu kapatacakken bir de üzerine buraya geldim. :)   Ay arkadaşlarım ya, gerçekten geçen seneye bir girişim var, bir de bu seneden çıkışım demek istiyorum. Hayat, elinde iyi kötü ne varsa salmış üzerime. Yani teker teker gelmiş ama üst üste göndermiş. Şimdi “Niye eski defterleri açıyorsun?” diyorsunuz ama ne diyeceğim size: Eski defterlere baktım da ne güzel izlerini kapatmışım, onu anladım. Size bahsettiğim korkunç rüyalar gitmiş, en...
Devamı