Bir cevap arıyorum.

https://dribbble.com/n8w

En son ne zaman hissettiniz? Kalbinizin müthiş bir güçle atıp, böyle ben her şeyi başarırım düşüncesi ile kafanızın içinde sonsuz ihtimallerin yer aldığı, o kısacık müthiş anı düşünmenizi istiyorum. Kalp, beyin, ruh neyi ortaya koymak isterseniz o an hepsi istediğinizi almak için aynı anda onay verdi. O adrenalini hissedebiliyoruz değil mi?

Ben bu anı çok zorlandığım bir dönemde yaşadım. Hiçbir şeyin yolunda gitmediği dönemlerin birinde, duygusal olarak dibe batmışlığın içinde bisiklet sürerken :) O an kafamdan neler geçti, o tükenmişliğin içinde ne umudu buldum bilmiyorum ama tüm gücümle ben bunu değiştiririm dediğimi hatırlıyorum. Neden bu konuyu açtım size ondan bahsedeyim. Uzun zamandır bu gücü bulmaya çalıştığımı fark ettim. Öyle bir tükenmişlik vs gibi bir durumun içerisinde değilim, bir duygunun da içerisinde değilim. Çok uzun zamandır garip bir durgunluğun, hissizliğin içinde yaşıyorum. Herhangi bir yaşama belirtisi gösteren duygularımı arıyorum. Duygularım için arama izni çıkarabilir miyiz, lütfeenn. Tamam bu iğrenç esprimden sonra ara vermeyelim, devam ediyorum. Yani neden böyle olduğunu anlayamıyorum. Arada ağlama atakları geliyor okay ama öyle drama kraliçeliği ya da derbeder olma durumu da yok. Hayatımda bariz bir sorun da yok yahu. Belamı mı istiyorum nedir, ben de bilmiyorum. Geçen gecelerin birinde, tam tarih hatırlamıyorum bir arkadaşıma hafif sitem ile bir hesap sordum, mail atarak. Bu arada benim mail atmalarım aşırı meşhurdur. Oradan size mail atıyorsam ya çok seviyorumdur ya da aşırı kızıyorumdur. Orası böyle ince çizgi ve aşırılıklarımı yansıttığım iletişim kanalım. Neyse neden mail attığımı anlatıyordum. Bu arkadaşım -artık arkadaşım değil- bana göre çok keyifli ve besleyici sohbetlerimizin olduğu biriydi. Kendisi yazdığı şiirleri, kitabından bölümleri vs gönderiyordu, üzerine konuşmalar yapıyorduk, film değerlendirmeleri, aynı sektörde çalıştığımız için sohbetler falan güzel bir ilişki kurmuştuk. Sonra anlamadığım bir şekilde sosyal medyadan takiplerden çıkma durumları oldu. Ya ben cidden aşırı kafaya taktım bu olaya. Yakın zamanda yıllarımı geçirdiğim bir arkadaşım daha böyle yapınca dedim ki sorun bende mi? Arkadaşlar sorun bende mi? Gerçekten bilemiyorum yani. İnsan bir haber verir bu arkadaşlığın bitmesini. Hayır yani iki kişilik bir iletişim ve ilişki kuruyorken neden takipten çıkarılarak bu iletişim bitiyor. Yeni nesil ilişkileri yaratma biçimimiz gerçekten çok saygı duyulası. Tamam eskiden aynısını yapan kişiydim. Ama ben bunu duygusal ilişkide olduğum insana karşı yapardım, bir tepki olarak. Hareketin ucuzluğuna ve seviyesizliğine bakın. Neyse ki büyüdüm ve her yetişkin insan gibi karşılıklı konuşarak derdimi hallediyorum. Konumuza dönersek neden kimse bana haber vermeden hayatımdan çıkıyorun peşine düştüm yahu. Gerçekten bir cevaba ihtiyacım vardı ve öğrenmek için bu kişiye mail attım. Bu konuyu aşırı içselleştirdim, çünkü sanırım terk edilme duygularım harekete geçti ve kırılan duygularım için cevap arıyorum. Birinin bana sorun sende değil, demesine ihtiyacım olduğunu düşünüyor ve hissediyorum. Elbette günler geçmesine rağmen mailime cevap alamadım. Yani neden terk edildiğim bu durumlar içerisinde olduğumu söyleyen olmuyor. Bu arada evet egom zedelendi, üst üste duygularım incindi falan ama ciddi ciddi düşündüğümde ve iç hesap yaptığımda, ki uzmanlık alanım kendime hesap sormaktır. Bir sorun yok. Benim tarafımdan insanları inciten, tek taraflı bu iletişimin kesilmesine neden olan bir durum söz konusu değil. Evet, tamam çoğu zaman. Hatam olduğu kısımları da çok net bildiğimi açık bir şekilde söyleyebilirim, sizden saklayacak değilim. Hissizliğin peşinde, hissetmek için çıktığım bu yolda ellerim bomboş size isyanlarda bulundum yine. Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim. Eğer sorularıma cevap alırsam tüm açıklığı ile size de açıklayacağıma söz veriyorum. İzci sözü ✌ Aaaa bir de size haber vereyim. Sistalarımdan özür dilerim şimdiden, bu konser için başlarının etini yedim. Yarın bu saatlerde benim sarışının konserinde olacağım için heyecandan karnıma ağrılar giriyorr. Ay gördüğünüz gibi bir şeyler hissettim :)) İlk konsere maalesef hiç olmayacak biri ile gittiğim için bu konsere tek gidiyorum ve tam bir fangirlll olarak en önden izleyeceğimi de söyleyerek görgüsüzlüğün dibine vurmak isterim. Diyeceğim o ki, bir şeylere sebep ararken kendimizi yerden yere vurmayalım, kendimize davrandığımız insafsız hallerimizi arada başkalarına yöneltirsek belki bu hissizliğin içinde kendimizi itmeyiz ve sevgi kırıntıları ile kendimizi sarmalayabiliriz.

Hoşçakalınnn ☺