I'm the hero of the story.





 Hey guyssss, nasılsınızzz?

Koskoca bir seneyi daha bitiriyoruz sonunda. Bu sene biraz hızlı geçti sanki, ne dersiniz? 

Uzun zamandır buralara uğrayamadım, sizi özledim. Sizinle biraz keşkelerden biraz da bu senenin nasıl geçtiğini konuşmak istiyorum. Biliyorum, günün çoğunda aklımızdan birçok keşke geçiyor. Geçmiş zamana ait, şimdiki zamana ve geleceğe ait. Sürekli bir keşke içindeyken günü inşa etmeye çalışıyor ama kaçırıyoruz. Keşke derken geçmişi, şimdiyi ve geleceği olduğu gibi yok ettiğimizi fark ettim. 

Popüler kitapları okumayı severim. Birçok insanda neye dokunduğunu merak ediyorum, bu yüzden çok okunan kitaplar kütüphanemde yer eder. Çok nadir aralarından favorilerime eklenenler olur, bunlardan biri de Gece Yarısı Kütüphanesi, bir diğer adıyla pişmanlıklar evreni. Kitaptan fazla ayrıntı vererek sıkmayacağım sizi. Yaşamla ölüm arasında tüm pişmanlıklarını değiştirmeye çalışan birisinin kararı yaşadığı ana dönmek oldu. Hiçbir pişmanlığının, keşkesinin şu andan daha iyi olduğuna şahitlik edemedi. Biliyorum, bu da klişelerin klişesi ama biliyorsunuz benim olayım bu. 

Yaşadığım sene üzerimden geçti. Ama inanın hiçbir anını bundan bir saniye öncesine değişmek istemem. Evet, bazı şeyler farklı olsaydı nasıl oluru merak ediyorum. Ama olmadı, gerçek olan şu an bu olasılığın içinde olduğum. Ancak şu an farklı tercihler yaparak gelecek için başka tercihleri doğurabilirim. Bunu olabildiğince kendime hatırlatarak ilerlemeye çalışıyorum.

Bu sene inanılmaz insanlar ile karşılaştım. Sadece iyi anlamda da değil bu arada :) Çok şaşırdığım, inanamadığım karşılıklar gördüğüm bir yıl oldu. Kayıplar verdim ama ne kadar kayıp verdiysem de fazlasını aldığımı itiraf etmeliyim. Zaman zaman kendimde verdiğim tepkileri kontrol edemedim, bir noktada abartılı duygularımı yansıttım ve haksızlık yaptığım insanların olduğunu söyleyebilirim. Pişman değilim, belki acımasız bir ifade etme şekli ama olması gereken oydu. 

Büyüdüğümü iliklerime kadar hissettiğim bu zamanları aslında hem dolu dolu anlatmak istiyorum hem de bu kadar yaşananın arasında ne anlatacağımı bilmiyorum. Yılın ilk zamanları kendimden kaçtım, aynadaki beni görmezden geldim. Başka bir Hazal olmak istedim. Kendimden ne kadar kaçmak istediysem, olaylar beni kendime zorla itti. İyi ki de öyle oldu, aynaya baktığımda minnet duyduğum kişi ile karşı karşıyayım. 

Yeni yıl ile beraber yeni bir işe başlıyorum. Lütfen sakin olunnn, aşırı tatlı bir yerden çok güzel bir teklif aldım. Bu fırsatı değerlendirmemek mantıklı olmazdı. O yüzden bana iyi gelecek, yaralarımı saracak ✌ Önümüzdeki yıl için kararlarımdan bahsedemiciğimmm size, çünkü yeni kararlar almadım. Geçen seneki ve bir önceki yıllardan aldığım kararlara bakınca, karar almakta başarılı bir insan olmadığımı gördüm. Önümüzdeki yıl için sadece bir sonraki adımımı sakince planlayarak ilerlemek istiyorum. Bu yüzdennnn gelsin bildiği gibi. 

Ay yine çok resmi ve ağır konuşmalar yaptım. Arkadaşlarrr bu yıl size ne kadar eğlendiğimden, güldüğümden, kahkahalar attığımdan bahsetsem önümüzdeki yılı da bitirmiş olurum. Sanırım bu yılı en çok böyle hatırlayacağım, abartısız söylüyorum ki sabahlara kadar eğlendiğim bir yıl oldu. Çok dans edip, şarkılar söylediğim, keyifle içtiğim ve fazla yediğim, çok çok çok sevgi içeren bir yıl oldu. Kocamannnn minnettarım. Kendime, aileme, dostlarıma, hayatıma ve hayata teşekkür ederim.

Umarım bu yıl ne olursa olsun geriye baktığınızda sizi gülümsetecek anılara sebep olan bir yıl olmuştur. Değilse de olsun, önümüzdeki yıla daha çok güler, daha çok gezer daha çok yaşarız. Yeni yıldan beklentileriniz neler bimiyorum, merak etmiyor da değilim. Ne bekliyorsanız, ne olmasını diliyorsanız daha iyisini yaşamanız dileği ile. 

Sizi çok seviyorum. 

Bu yıl hayatımın kahramanı olan kendime ve beni koşulsuz şartsız kabül eden size, yılın benim için olan şarkısını bırakıyorum. 


I'm the hero of the story. Don't need to be saved.

It's alright, it's alright, it's alright, it's alright ❤

https://open.spotify.com/track/7suXfwkW9Cg9fBS3San5T5?si=f0a9176929214b53





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Telaşsız Bir Hayatın Kıyısında.

Resim
12 Eylül 2025 Bazen düşünüyorum da acaba insanlığın var olduğundan beri böyle arkasına yaslanıp gamsızca durduğu bir an oldu mu? O anı yaşamak nasıl olurdu çok merak ediyorum. Düşünsene sırtını şöyle rahatça yaslamışsın ve alıp verdiğin her nefeste hiçbir şey düşünmüyorsun, aklında hiçbir şey yok ve gözlerinin baktığı yer sadece bir yer. Öylesine bir yer işte, ona dair de bir şey düşünmüyorsun. Hiçbir şey yok, düşünce yok, manzara yok. Boşluk mu? Bence tam olarak öyle değil. Bahsetmek istediğim belki biraz huzura yakın mutluluğa yakın bir şey ama bu da tanımlamak oluyor sanırım. Gamsızlıkta korku da yok, mutluluk biraz da korku değil mi, onun bozulması korkusu. Nereden mi geldim bu konuya? Uzun zamandır hatta başlangıcını bilmediğim çok uzun bir zamandır sürekli bilmediğim bir telaşın içerisindeyim. Yani mesela bir yemek yemek, çok basit bir eylem değil mi? Ve ayrıca bence keyifli ama nedense yemeğimi yerken ve sonrasında yapacak bir şeyim yoksa bile hızlıca yemek zorundaymışım gibi ya...
Devamı

Güneşin Doğduğu Yerde Kadınlar Var!

Resim
Bugün, 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Bu özel günde, yüreğimde biriken öfkeyi, umudu, utancı ve direnci kelimelere dökmek için bilgisayarımın başına oturdum. Ailemin güvenli evinde, sıcacık yatağımda, pencereden süzülen ışıkla birlikte düşüncelerim de aydınlanıyor. Ama bu aydınlık, içimdeki karanlığı tamamen dağıtmıyor. Çünkü biliyorum ki, şu an bu satırları yazarken, dünyanın bir köşesinde bir kadın, bir kız çocuğu, özgürlüğü için mücadele ediyor, belki de sessizce acı çekiyor. Ve ben, bu gerçeği değiştiremediğim için derin bir utanç duyuyorum. Uzun zamandır buraya yazmıyordum. En son, sessiz çığlıklarımı burada paylaşmıştım. O günden bu yana ne mi oldu? Çığlıklarımız sese dönüştü, avaz avaz bağırdık, ama sesimiz duyulmadı. Kulaklar sağırlaştı, yürekler katılaştı. Her geçen gün, adaletsizliğin ve vahşetin arttığı bir dünyada, kadınlar olarak birbirimize tutunmaktan başka çaremiz kalmadı. Bugün, bu satırları yazarken, kendi adıma büyük utanç duyuyorum. Çünkü benimle aynı imkanlara sahip o...
Devamı

Yorgunluk, Umut ve Sessiz Bir Çığlık.

Resim
Yorucu birkaç haftanın ardından nispeten daha sakin geçen bir cumartesi gününün akşamında bilgisayarımı birkaç alışveriş yapmak için açtıktan sonra hiç düşünmeden buraya uğradım. Geçen sene ve bu sene yazılarımı sebepsizce okuduktan sonra kendimi hissettiğim tatlı mutluluğun içerisinde, sonucu buruklukla kapattım. Çünkü yazıları yeniden başlayıp eskiye doğru okudum ahahahah.   Off neden böyle bir şey yaptım, inanın hiçbir fikrim yok ama son yazıyı okuduğumda kendime kocaman bir sarılmak istedim yahu. Karşılıklı “Sende neler yaşadın be!” diyerek konuyu kapatacakken bir de üzerine buraya geldim. :)   Ay arkadaşlarım ya, gerçekten geçen seneye bir girişim var, bir de bu seneden çıkışım demek istiyorum. Hayat, elinde iyi kötü ne varsa salmış üzerime. Yani teker teker gelmiş ama üst üste göndermiş. Şimdi “Niye eski defterleri açıyorsun?” diyorsunuz ama ne diyeceğim size: Eski defterlere baktım da ne güzel izlerini kapatmışım, onu anladım. Size bahsettiğim korkunç rüyalar gitmiş, en...
Devamı