Hesapsız işler.

 Hiç hesapta yokken yine buradayım. Aslında hiç düşünmeden buraya gelmeyi seviyorum ama galiba en hesapta olmayanı buydu.

Hepimizin kişisel hayatları dışında, dünyaya karşı olan savaşı büyük. Gerçi kişisel hayatımızı o dünya oluşturuyor da neyse. Gündemin hayat yıkıcılığı, boğuculuğu içerisinde sığındığımız limanlara sıkı sıkıya tutunduğumuzu fark ediyorum. Kimimiz hayallerini yeniden kurarken kimimiz de var olanı inançla kaçırmamaya çalışıyoruz. Bana soracak olursanız, hayatımda hiçbir şey dünkü gibi değil.

Mecazen söylemediğimi temenni edebilirim. Şahit olduğumuz olaylar, özellikle de son bir ay hepimiz için akıl sağlığımızı zorlar nitelikteydi. Bunun içerisinden nasıl çıkacağız bilmiyorum ama bir şekilde yolunu bulacağımıza inancım tam. Bunu çok içten bir şekilde söyleyebilirim.

Bana gelirsek, hayatım tüm hesaplarını yeniden yapıyor. Adını anmak istemediğim ama kötü bir senaryonun şu an için olmadığı bir hastalığın içerisinde buldum kendimi. Umut ediyoruz ki çok kısa bir sürede tamamen kendisiyle vedalaşacağım.

Açıkçası kafası yeni yeni gelmeye başladı. Sürecin başlangıcı biraz curcunalı oldu :) Şu an düşününce biraz korktuğumu itiraf etmeliyim. Biliyorsunuz yahu benim daha çok konuşacak konum var, gezip gezip yine buralarda yorulduğumu anlatacağım.

Her şeyin yolunda gideceğine çok inanıyorum. Bunu kendimi ikna etmek için de söylemiyorum. Her şey yoldan çıkabildiği gibi yoluna girecektir. Doğanın kanunu bu.

Size hemen bir pollyanna'cılık daha yapayımmm. Hep beraber, yaşadığımız onca şeye rağmen düzlüğe çıkacağız. Bu ülkede kahkahalarımız sokakları aşacak. Nasıl ki tüm olumsuzluğu beraber yaşadıysak, keyfini beraber süreceğiz.

Bana gelirsek hepsinde orada olacağıma inanıyorum ve orada da olmak istiyorum. Ayyy biraz duygusala bağladım kusura bakmayın. Beni bilirsiniz içimde ne varsa yaşamayı severim. Sizi üzmek istemiyorum ki ben hiç üzgün değilim. Yarın kalkıp işimin başında olacağım, günümü aynı stres ve keyifle yaşamaya devam edip, tatilimi planlayacağım. Eee biliyorsunuz, benim yaşama mevsimim geldi.

Daha fazla konuşmak istiyorum ama sanırım kelimeler çıkmıyor. O yüzden zorlamayacağım.

Daha güzel, keyifli günlerde başınızı şişirmeye devam etmek istediğimi de belirtip kaçıyorum.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Telaşsız Bir Hayatın Kıyısında.

Resim
12 Eylül 2025 Bazen düşünüyorum da acaba insanlığın var olduğundan beri böyle arkasına yaslanıp gamsızca durduğu bir an oldu mu? O anı yaşamak nasıl olurdu çok merak ediyorum. Düşünsene sırtını şöyle rahatça yaslamışsın ve alıp verdiğin her nefeste hiçbir şey düşünmüyorsun, aklında hiçbir şey yok ve gözlerinin baktığı yer sadece bir yer. Öylesine bir yer işte, ona dair de bir şey düşünmüyorsun. Hiçbir şey yok, düşünce yok, manzara yok. Boşluk mu? Bence tam olarak öyle değil. Bahsetmek istediğim belki biraz huzura yakın mutluluğa yakın bir şey ama bu da tanımlamak oluyor sanırım. Gamsızlıkta korku da yok, mutluluk biraz da korku değil mi, onun bozulması korkusu. Nereden mi geldim bu konuya? Uzun zamandır hatta başlangıcını bilmediğim çok uzun bir zamandır sürekli bilmediğim bir telaşın içerisindeyim. Yani mesela bir yemek yemek, çok basit bir eylem değil mi? Ve ayrıca bence keyifli ama nedense yemeğimi yerken ve sonrasında yapacak bir şeyim yoksa bile hızlıca yemek zorundaymışım gibi ya...
Devamı

Güneşin Doğduğu Yerde Kadınlar Var!

Resim
Bugün, 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Bu özel günde, yüreğimde biriken öfkeyi, umudu, utancı ve direnci kelimelere dökmek için bilgisayarımın başına oturdum. Ailemin güvenli evinde, sıcacık yatağımda, pencereden süzülen ışıkla birlikte düşüncelerim de aydınlanıyor. Ama bu aydınlık, içimdeki karanlığı tamamen dağıtmıyor. Çünkü biliyorum ki, şu an bu satırları yazarken, dünyanın bir köşesinde bir kadın, bir kız çocuğu, özgürlüğü için mücadele ediyor, belki de sessizce acı çekiyor. Ve ben, bu gerçeği değiştiremediğim için derin bir utanç duyuyorum. Uzun zamandır buraya yazmıyordum. En son, sessiz çığlıklarımı burada paylaşmıştım. O günden bu yana ne mi oldu? Çığlıklarımız sese dönüştü, avaz avaz bağırdık, ama sesimiz duyulmadı. Kulaklar sağırlaştı, yürekler katılaştı. Her geçen gün, adaletsizliğin ve vahşetin arttığı bir dünyada, kadınlar olarak birbirimize tutunmaktan başka çaremiz kalmadı. Bugün, bu satırları yazarken, kendi adıma büyük utanç duyuyorum. Çünkü benimle aynı imkanlara sahip o...
Devamı

Yorgunluk, Umut ve Sessiz Bir Çığlık.

Resim
Yorucu birkaç haftanın ardından nispeten daha sakin geçen bir cumartesi gününün akşamında bilgisayarımı birkaç alışveriş yapmak için açtıktan sonra hiç düşünmeden buraya uğradım. Geçen sene ve bu sene yazılarımı sebepsizce okuduktan sonra kendimi hissettiğim tatlı mutluluğun içerisinde, sonucu buruklukla kapattım. Çünkü yazıları yeniden başlayıp eskiye doğru okudum ahahahah.   Off neden böyle bir şey yaptım, inanın hiçbir fikrim yok ama son yazıyı okuduğumda kendime kocaman bir sarılmak istedim yahu. Karşılıklı “Sende neler yaşadın be!” diyerek konuyu kapatacakken bir de üzerine buraya geldim. :)   Ay arkadaşlarım ya, gerçekten geçen seneye bir girişim var, bir de bu seneden çıkışım demek istiyorum. Hayat, elinde iyi kötü ne varsa salmış üzerime. Yani teker teker gelmiş ama üst üste göndermiş. Şimdi “Niye eski defterleri açıyorsun?” diyorsunuz ama ne diyeceğim size: Eski defterlere baktım da ne güzel izlerini kapatmışım, onu anladım. Size bahsettiğim korkunç rüyalar gitmiş, en...
Devamı